Selma Lagerlöf

Jedna z najważniejszych pisarek szwedzkich. Początkowo pracowała jako nauczycielka w Landskronie, od ok. 1895 r. oddała się wyłącznie pracy pisarskiej. Jako pierwsza kobieta została laureatką Nagrody Nobla w dziedzinie literatury (1909); następnie zaś pierwszą członkinią Akademii Szwedzkiej przyznającej tę nagrodę (1914). Otrzymała doktorat honoris causa Uniwersytetu w Uppsali (1907) oraz Uniwersytetu Christiana Albrechta w Kiel w Niemczech (1932). Pierwsza z tych nagród pozwoliła jej odkupić rodzinną posiadłość z pałacem w Mårbacka, który musiał być sprzedany w 1887 r. W 1925 roku została odznaczona złotym medalem króla Szwecji, Illis Quorum Medal, przyznawanym za wybitne prace w zakresie sztuki i kultury.
Odbyła podróże do Włoch (1895-1896), do Egiptu i Palestyny (1899-1900) oraz do Finlandii i Rosji (1912).
Jej życiową partnerką była poznana w 1894 r. Sophie Elkan (jej dedykowana jest powieść Jeruzalem z 1901 r.), miłosne relacje łączyły ją również z Valborg Olander, wykładowczynią w kolegium nauczycielskim w Falun, gdzie Lagerlöf zamieszkała w 1897 roku. Oprócz beletrystyki do ważnych dokumentów należą pozostałe po pisarce dzienniki (Dagbok för Selma Ottilia Lovisa Lagerlöf) i korespondencja.

Ur.

20 listopada 1858 w Mårbacka

Zm.

16 marca 1940 w Mårbacka

Najważniejsze dzieła:

Gösta Berling, Związki niewidzialne, Cudowna podróż (szw. Nils Holgerssons underbara resa genom Sverige), Jerozolima, Pierścień generała, Antikrists mirakler, Anna Svärd