NEOBIČNA PROZA

Ovo je neobična proza. Neobična je po tome što ne samo da takozvanih glavnih književnih likova ima više, nego i po tome što svi ovi likovi, neprekidno uslovljeni jedno drugim, ostvaruju neku vrstu kolektivnog književnog junaka. Njihove pojedinačne životne sudbine, u godinama Drugog svetskog rata, ocrtavaju se postepeno, pojedinostima koje se slažu u mozaik sve živopisnije i sve šire. Obeležje ove Radosavljevićeve proze, vrlo značajno, je osobena ritmičnost kazivanja, ostvarena posebnim ritmom rečenice. Taj ritam je i element koji sjedinjuje celokupnu naraciju, koji omogućuje njeno jedinstveno, zgusnuto tkanje. Vrlo nedvosmisleno rečeno, mislim da je najveći kvalitet Radosavljevićeve proze baš u toj njegovoj rečenici, književno izvanredno izgrađenoj i izrađenoj, nadmoćnoj, kojom se ostvaruje i živa mada iskidana akcija, i autentičan iako stilizovan govor našeg življa u Pomoravlju, i višesmisleni odnosi između šumadijskog pejzaža i zanjihanih, tragičnih ljudskih sudbina. Svojom rečenicom Radosavljević uspeva da sugeriše gotovo muzički tonalitet neke nostalgičnosti, vrlo tanane, neodvojive od autorove priče o neobičnim životima takozvanih običnih ljudi.

Svetlana Velmar-Janković