"Saya tidak sabar menanti dua minggu lagi. Nanti saya boleh sembahyang di barisan hadapan di dalam surau," kata Hanif yang tidak sabar mahu dikhatankan. "Awak ini, perkara yang menyakitkan pun awak suka. Saya tidak mahu dikhatankan. Saya mahu lari," kata Shukri pula. Badannya mengeliat kegelian apabila sebut fasal berkhatan. Dia berasa takut bercampur malu. Badannya yang gempal itu kelihatan comel sekali apabila berjalan. "Mana awak boleh lari. Nanti pasti ramai orang yang kepung kita. Orang dewasa lebih besar badannya daripada kita. Mahu tidak mahu, kita perlu hadapi juga. Semua orang lelaki Islam perlu berkhatan," kata Fadhil pula yang sebenarnya belum bersedia dikhatankan. Berjayakah tiga sekawan itu dikhatankan? Apakah yang berlaku kepada kawan mereka, Robert?